Franciscus Cortini
Kupiec winny, sekretarz królewski, syn Rudolfa Cortiniego, przybysza z Włoch, kupca i wójta Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, brat Rudolfa, ławnika tegoż Sądu, oraz rajcy Andrzeja (nr 534). Pieczętował sie „pradawnym”, jak to określał, herbem własnym Cortini-Kortyn. Od roku 1643 zasiadł w ławie miejskiej, używając jeszcze nazwiska Cortini. Urząd ławnika sprawował do 1657 roku, pod koniec którego został wybrany do rady miejskiej, w której zasiadł na niespełna 11 lat. Zajął miejsce po zmarłym rajcy Janie Furmankowiczu (nr 498). Nie zapisał się w radzie dużą aktywnością, do rady urzędującej, której członkowie w ustalonej kolejności pełnili funkcję burmistrza, był powołany tylko dwukrotnie. Jego rola ograniczała się do dawania większych i mniejszych pożyczek na potrzeby miasta. Pod koniec życia uzyskał honorowy tytuł sekretarza królewskiego na dworze Jana Kazimierza. Zawodowo był hurtownikiem wina; w 1653 roku sprowadził z Węgier łącznie 285 beczek. Największy odnotowany jego transport ze stycznia 1654 roku został przywieziony na 42 wozach i 252 końmi. Handlował też korzeniami i wyrobami żelaznymi. W 1655 roku, podczas płacenia okupu Szwedom, należał do sześciu najbogatszych kupców krakowskich. U zmierzchu aktywności zawodowej oświadczył radzie, że porzuca kupiectwo i zostaje bankierem. Miał kamienicę w Rynku (obecnie nr 7), zwaną też „Kortynowską”, lecz bardziej znaną jako kamienica Montelupich, od nazwiska wcześniejszych właścicieli. W roku 1663 nabył wieś Jakubowice, odnowił stary dwór. Poślubił Katarzynę, córkę rajcy Wojciecha Celesty (nr 476). Zmarł bezpotomnie 30 maja 1657 roku, majątek odziedziczył głównie brat Andrzej. Jego miejsce w radzie zajął Mikołaj Fabrys (nr 535).
