|
tytuł honorowego obywatela nadany 16 października 1888 roku nadanie powtórne, pierwsze w 1861 roku |
…z powodu 40 letniego jubileuszu służby życia publicznego i w uznaniu wielkich zasług około dobra Kraju położonych… (z dokumentacji miejskiej – ANK, sygn. IT 978, s. 939) |
Franciszek Jan Smolka
członek Izby Panów i prezes Koła Polskiego w Wiedniu
Wykonana w 1881 r. fotografia Franciszka Jana Smolki oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Franciszek Jan Smolka, adwokat, niepodległościowiec, polityk i społecznik. Urodzony 5 listopada 1810 r. w Kałuszu, w województwie ruskim, obecnie na Ukrainie, syn oficera ułanów austriackich Wincentego Schmolke z Nysy na Górnym Śląsku i Anny Néméthy o węgierskich korzeniach. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim, od 1831 r. doktor praw, od 1840 r. adwokat z kancelarią we Lwowie. Uczestnik tajnych organizacji niepodległościowych, więziony, w 1845 r. skazany na śmierć i ułaskawiony. Demokrata, prezes Towarzystwa Narodowo-Demokratycznego we Lwowie. Aktywny we władzach przedstawicielskich: w latach 1848–1849 w Wiedniu-Kromieryżu w Sejmie Konstytucyjnym, w latach 1861–1865 i 1873–1893 przez 5 kadencji w wiedeńskiej Radzie Państwa w Izbie Poselskiej, od 1892 r. dożywotnio w Izbie Panów, jak też od 1861 r. do śmierci przez 7 kadencji w lwowskim Sejmie Krajowym Galicji oraz w latach 1861– 1879 w Radzie Miejskiej Lwowa. Inicjator budowy Kopca Unii Lubelskiej we Lwowie. Honorowy obywatel kilkudziesięciu miast, m.in. Lwowa, Nowego Sącza i Rzeszowa. Żonaty z Leokadią Bäcker von Salzheim, wśród dzieci Stanisław, historyk, profesor i rektor UJ, dyrektor AKAGiZ w Krakowie. Zmarł 4 grudnia 1899 r. we Lwowie; spoczywa na cmentarzu Łyczakowskim.
Tytuł nadany uchwałą Rady Miejskiej podjętą na nadzwyczajnym posiedzeniu 16 października 1888 r. (DzRMK 1888, L. 11, s. 90), gdy prezydentem miasta był Feliks Szlachtoski. Wniosek referował prezydent, wskazując na połączenie uhonorowania z 40-leciem służby publicznej Franciszka Jana Smolki. Rzecz cała poprzedzona była „odkryciem”, że tę formę wyróżnienia już wykorzystano w 1861 r., o czym zawiadomił sam zainteresowany, a informację w tej sprawie wysłał ze Lwowa do Krakowa Ferdynand Weigel. Ze sprawy jednak się nie wycofano. Nie podjęto też proponowanej przez Weigla argumentacji, że dopiero honorowe obywatelstwa z okresu autonomicznego mają właściwą wagę – to podważałoby tytuły m.in. Józefa Dietla i Adama Józefa Potockiego (patrz s. 119, 254–255).
Reprodukcja telegramu wysłanego w roku 1888 z Lwowa przez byłego prezydenta Krakowa Ferdynanda Weigla do aktualnego prezydenta Feliksa Szlachtowskiego w sprawie ponownego uhonorowania Franciszka Jana Smolki; nieistniejący już pomnik Franciszka Jana Smolki dłuta Tadeusza Doliwy-Błotnickiego, odsłonięty w 1913 r. we Lwowie na obecnym pl. gen. Hryhorenki – tu z pocztówki wydanej ok. 1914 r.
