Franciscus Andreas Eychberger
Kupiec winny i korzenny pochodzący ze Śląska. Karierę zawodową rozpoczął w rodzinnej firmie Laskiewiczów. W ławie miejskiej zasiadał zaledwie przez kilka miesięcy 1745 roku, już w maju tegoż roku został wybrany na urząd rajcy po Pawle Soldadinim (nr 572). Rajcą pozostawał przez prawie 34 lata – do roku 1778 włącznie. W tym czasie aż 14 razy wchodził w skład rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. W tej roli w 1778 roku brał udział w uroczystej mszy wotywnej odprawionej w kościele Mariackim z okazji setnego jubileuszu przywileju Jana III Sobieskiego, który zezwalał na samodzielny wybór rajców przez radę miejską. Na uroczystości tej Jan Kanty Toryani – doktor teologii i profesor prawa na Uniwersytecie Krakowskim – wygłosił kazanie „do szlachetnych i wysokiego poważania godnych mężów”, przedstawicieli magistratu krakowskiego. Franciszek Andrzej Eichberger został wymieniony wówczas jako pierwszy. Kazanie to zostało opublikowane w Krakowie jeszcze w tym roku. Eichberger zajmował się głównie handlem winem, woskiem i korzeniami, zachował się też dokument Nota wina branego na domową potrzebę. Należała do niego kamienica przy ul. Floriańskiej 7. Dwa razy wstępował w związki małżeńskie. Jego pierwszą żoną, od 1743 roku, była Maria Mamczyńska, córka Sebastiana (nr 594) i Katarzyny. Już w 1746 roku, najprawdopodobniej po śmierci swojej pierwszej żony, zawarł małżeństwo z Barbarą Jankowiczówną. Z tego małżeństwa pochodził syn Jan Nepomucen (urodzony w 1759 roku) oraz dwie córki: Marianna, wydana za Jana Feliksa Trefflera (nr 610) w 1771 roku, i Anna, która była małżonką Bartłomieja Fachinettiego. Franciszek Andrzej Eichberger zmarł 29 grudnia 1778 roku.
