Właściciel licznych nieruchomości, urodzony 4 listopada 1828 roku w Krakowie, syn Józefa, doktora medycyny, pieczętującego się herbem Ogończyk, i Marianny z Gnoińskich. Po odbyciu służby w pionierach armii austriackiej zamieszkał w 1857 roku w Podgórzu, w domu przy ul. Mickiewicza 144, odziedziczonym po stryju Kazimierzu. W drodze dziedziczenia, ożenków i kupna stał się właścicielem kolejnych domów w Podgórzu: przy ul. Kalwaryjskiej 111, 114 i 206 oraz w Krakowie: przy ul. Mikołajskiej 12 i ul. Długiej 5, jak też folwarku Marcówka (obecnie powiat suski). W wyborach samorządowych w 1867 roku uzyskał mandat w radzie gminnej Podgórza, w której zasiadał do roku 1899, czyli przez ponad trzydzieści lat, wygrywając kolejne wybory.Już w 1867 roku został powołany przez radę w skład zwierzchności gminnej na stanowisko pierwszego asesora. Czterokrotnie rada wybierała go na urząd naczelnika miasta – burmistrza: 8 marca 1875 roku, 10 grudnia 1877 roku, 4 maja 1881 roku oraz 1 października 1884 roku. Zasiadał też wówczas w radzie powiatowej Wieliczki oraz wchodził w skład wielickiego Wydziału Powiatowego. W trakcie trzeciej kadencji, po kontroli przeprowadzonej w magistracie przez Wydział Krajowy we Lwowie, lwowskie Namiestnictwo 8 lipca 1888 roku odwołało go z urzędu za nadużycia i ciężkie przekroczenia, które czynią niegodnym Floriana Nowackiego do sprawowania nadal urzędu naczelnika gminy. Pozostał jednak w składzie rady i we władzach powiatowych. Gdy Emil Serkowski (nr 14) złożył rezygnację z burmistrzostwa, rada ponownie wybrała na ten urząd Nowackiego, wówczas jednak sprzeciwiły się władze namiestnikowskie. W tej sytuacji Nowacki przyjął w 1890 roku posadę dyrektora urzędującego i jednocześnie kasjera w Powiatowej Kasie Oszczędności w Wieliczce, w której pracował do końca roku 1899, kiedy to został aresztowany pod zarzutem oszustw na szkodę Kasy (głównie za fałszowanie weksli). Prawomocnym wyrokiem skazano go na pięć lat ciężkiego więzienia. W drodze łaski został zwolniony w połowie 1905 roku z zakładu karnego w Wiśniczu. Na krótko zamieszkał wówczas w Podgórzu przy ul. Twardowskiego 17 (obecnie Węgierska). W liście wystosowanym do rady miejskiej, wydrukowanym zresztą własnym sumptem w postaci broszury, utrzymywał, że pozostaje w nędzy, i uzyskał w efekcie dożywotni zasiłek dla ubogich (w rzeczywistości w 1899 roku, wobec groźby aresztowania, pozbył się znacznego majątku w nieruchomościach, aby uniknąć zlicytowania). We wrześniu 1905 roku pojawił się w Krościenku nad Dunajcem, gdzie przebywał już do końca swoich dni. Był dwukrotnie żonaty: z Anielą z Nowackich (córką stryja), a następnie z Heleną z Duniów. Z małżeństw tych miał ośmioro dzieci: trzech synów i pięć córek. Dwoje zmarło młodo, synowie wyemigrowali do Rosji, jedna z córek po nieudanej karierze śpiewaczki wyszła za mąż za urzędnika powiatowego. Nowacki zmarł 3 października 1908 roku, pochowano go na cmentarzu komunalnym w Krościenku. W 1991 roku rada miasta Krakowa w ramach masowego przemianowywania nazw ulic uczyniła Nowackiego patronem Plant w Podgórzu.
