Granice Krakowa obowiązujące od 1973 roku pozostały niemal niezmienione do dziś. Ich nieznacznej zmiany dokonała Rada Narodowa Miasta Krakowa uchwałą z 11 grudnia 1985 roku, nadając jej moc obowiązywania od 1 stycznia 1986 roku. Rzecz dotyczyła: dwóch wsi na północnym wschodzie Krakowa, mianowicie Węgrzynowic i Wróżenic (leżących na terenie gminy Kocmyrzów-Luborzca), niewielkiego obszaru wsi Dziekanowice położonej na południe od
granic miasta (w gminie Zielonki) oraz fragmentu leżącej przy północnej granicy miasta wsi Zbydniowice (należącej do gminy Świątniki Górne) nieprzyłączonego do Krakowa w 1973 roku. O ile wyłączenie z obszaru Dziekanowic jego części nie wpłynęło na status tej miejscowości, to przyłączenie Węgrzynowic, Wróżenic oraz Zbydniowic do miasta pociągało za sobą utratę dotychczasowej, odrębnej tożsamości tych wsi, którą legitymowały się od wieków.
I choć ten etap zmian granic Krakowa jest – jeśli chodzi o ilość włączonych terenów – nieporównywalny z etapami poprzednio omówionymi, a jego zakres w skali powierzchni całego miasta był nieznaczny (używano tu pojęć „korekta granic” czy „wyrównanie granic”), to jednak właśnie fakt likwidacji trzech wsi i wchłonięcia ich w całości w obręb miasta sytuuje go dość wysoko w wykazie zdarzeń przestrzennego rozwoju miasta.
Etap ten jest też dość wyjątkowy na tle innych: cechuje go samodzielność inicjatywy przeprowadzenia zmiany oraz kierowanie się potrzebami lokalnymi. Tu nie było ani wielkiej polityki, ani narzucanych decyzji państwowych władz naczelnych (jedynie ich zgoda), lecz zamysł krakowskich władz. W przypadku Zbydniowic wspomniane „potrzeby lokalne” kryły jeszcze pierwiastek emocjonalny, związany z faktem podzielenia tej wsi w 1973 roku na dwie części: jedną, włączoną wtedy do Krakowa, i drugą, pozostawioną poza granicami miasta, nadal w gminie Świątniki Górne. Po wejściu w życie 1 stycznia 1986 roku uchwały o zmianie granic miasta Krakowa w „Dzienniku Polskim” relacjonowano z należących już w całości do Krakowa Zbydniowic: Teraz w te styczniowe dni cieszyć się trzeba. – „Wreszcie jesteśmy obywatelami” – mówi z dumą sołtyska [ Janina Gałat]. Tak, wygrali przecież kilkunastoletnią wojnę. Szkoda, że niepotrzebną. Spowodowaną jedną kreską na mapie. Teraz to nic. W Zbydniowicach nastał koniec rozbioru. Są znów razem („Dziennik Polski”, R. 42, 1986, nr 15, s. 3).
W wyniku korekty granic w roku 1986 obszar Krakowa wynoszący od 1973 roku 322,3 km² powiększył się do 326,8 km², to jest o 4,5 km². Węgrzynowice i Wróżenice oraz fragment Dziekanowic weszły w obręb ówczesnej dzielnicy Nowa Huta – obecnie tereny dwóch pierwszych byłych wsi są częścią Dzielnicy XVIII Nowa Huta, natomiast fragment dawniej należący do Dziekanowic jest objęty obszarem Dzielnicy XV Mistrzejowice. Z kolei Zbydniowice weszły w obręb ówczesnej dzielnicy Podgórze, aktualnie zaś stanowią część Dzielnicy X Swoszowice.
