Erasmus Grzimała (Gerszmaien)
Mieszczanin krakowski, wyróżniający się w ówczesnych elitach miejskich polsko brzmiącym przydomkiem, być może pochodzącym od wielkopolskich Grzymalitów, może od herbu Grzymała, ówcześnie rozpowszechnionego w Sandomierskiem, ale i na Litwie. W 1434 roku do prawa miejskiego Krakowa został przyjęty Tomek Grzymała de Russinowicz, być może powiązany z Erazmem. Erazm został odnotowany w księgach miejskich w latach 1393-1423. Brak śladów jego urzędowania w ławie miejskiej. Udokumentowany jest natomiast jego udział w radzie miejskiej, od pierwszej pierwszej wzmianki w roku 1419, przez lata 1421 i 1422, po rok 1423. Wzmianki te nie podają, kiedy zasiadał w radzie urzędującej. Burmistrzem był, zgodnie z zasadami, w pierwszym roku powołania do rady, co mogło nastąpić w 1419 roku lub wcześniej. Jako rajca stary w 1422 roku wziął udział w posiedzeniu zwołanym dla potwierdzenia praw i zasad do korzystania z młyna na Prądniku, którego właścicielem był rajca Piotr Fetter (nr 172), powołujący się na dokument potwierdzony w 1360 roku przez Kazimierza Wielkiego. W roku 1423 Erazm, pełniąc funkcję burmistrza, reprezentował miasto w sprawie zastawienia przez Marka Noldenfessira (nr 192) rajcom krakowskim 300 bałwanów soli za 200 grzywien, które to pieniądze miały zostać przekazane na potrzeby króla. Zmarł przed 28 kwietnia 1441 roku.
