Erasmus (Razmus) Banck (Bang, Bąk)
Kupiec, syn Franciszka, kupca wrocławskiego osiadłego w Krakowie, rajcy (nr 303). W ławie sądowej nie zasiadał. W 1541 roku został powołany do składu rady miejskiej, w pracach której brał udział blisko 20 lat. Do gremium rajców urzędujących był powoływany dziewięciokrotnie, wówczas w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Zajmował się w radzie sprawami gospodarczymi i finansowymi, w latach 1550–1553, 1556–1558 i 1562 pełnił funkcję lonera. W latach 1545, 1558 i 1559 powierzano mu pobór mostowego, a w latach 1551 i 1554 pobór czopowego. Był jednym z najbogatszych kupców krakowskich XVI wieku. Początkowo – jako faktor ojca w miastach Górnych Węgier – handlował ołowiem i miedzią. Później inwestował w górnictwo w Olkuszu. Do budowy nowych „gór” i poszukiwań kruszców ściągnął z Lewoczy specjalistę Jana Feigla, urządzał sztolnie dla odpływu wód. Był dostawcą miedzi na amunicję do Wilna, sprowadzał broń dla wojska ze spiskich warsztatów. Utrzymywał rozlegle stosunki handlowe z Preszowem i Bańską Bystrzycą. Pożyczał miastu pieniądze, dostarczał radzie wino na dary i uroczystości. Łączyły go bliskie kontakty z Janem Bonerem (nr 300) i znawcą prawa Bartłomiejem Groickim, nauczycielem jego dzieci. Miał w Krakowie domy położone przy ulicach Floriańskiej i Grodzkiej oraz przy Rynku (obecnie nr 14), a także dom za Bursą Jeruzalem. W Koszycach miał dom z winnicą. Ożenił się dwukrotnie, miał pięcioro dzieci. Był członkiem gminy ewangelickiej. Zmarł po 9 maja 1563 roku w Krakowie.
