Edward Raczyński

Edward Raczyński

były prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie

Fotografia portretowa Edwarda Raczyńskiego oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.

Edward Bernard Raczyński, prawnik, dyplomata, polityk, prezydent RP na uchodźstwie (patrz przypis na s. 39). Urodzony 19 grudnia 1891 r. w Zakopanem, pochodził z wielkopolskiej, hrabiowskiej rodziny herbu Nałęcz. Ukończył Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie, studiował prawo w Lipsku, doktorat z nauk prawnych uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1919 r. podjął służbę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był m.in. sekretarzem w Poselstwie RP w Kopenhadze i w Londynie, od 1932 r. posłem i ministrem oraz p.o. delegatem RP przy Lidze Narodów w Genewie. W 1934 r. objął stanowisko ambasadora RP w Londynie – pełnił je do 1945 r., gdy rząd brytyjski cofnął uznanie dla rządu RP na uchodźstwie. W latach 1941–1943 na stanowisku ministra spraw zagranicznych w emigracyjnym rządzie. W 1979 r. objął urząd prezydenta RP na uchodźstwie, który sprawował do 1986 r. W 1990 r. utworzył Fundację im. Raczyńskich z siedzibą w Poznaniu, której przekazał prawa do pałacu i parku w Rogalinie oraz Galerii Rogalińskiej. Kawaler Orderu Orła Białego i wielu innych odznaczeń. Doktor h.c. m.in. UJ. Zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie; spoczywa w Rogalinie.

Tytuł nadany uchwałą Rady Miasta Krakowa nr LXXXII/ 532/93 podjętą 14 maja 1993 r., gdy urząd prezydenta miasta pełnił Józef Lassota, a Radzie przewodniczył Tadeusz Kołaczyk. Wyróżnienie zbiegło się ze 102. rocznicą urodzin uhonorowanego. Dyplom honorowego obywatelstwa przekazano wyróżnionemu za pośrednictwem polskiej placówki dyplomatycznej („Gazeta w Krakowie” z 1993 r., nr 133). Duplikat dyplomu zdeponowany został w Muzeum Krakowa.

Duplikat dyplomu honorowego obywatelstwa oraz notatka prasowa z „Dziennika Polskiego” z 1993 r., nr 110, dotycząca nadania tytułów honorowych obywateli Krakowa 14 maja 1993 r.