Inżynier budownictwa lądowego, minister w rządzie PRL. Urodzony w 1928 roku w Małomierzycach koło Iłży w rodzinie chłopskiej. W czasie okupacji partyzant Batalionów Chłopskich. Wstąpił do Stronnictwa Ludowego, od 1949 roku w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym, następnie przeszedł do PZPR. Ukończył Wydział Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, gdzie później wykładał organizację i zarządzanie budową. Od 1951 roku pracował w budownictwie, w latach 1953–1973 w Zarządzie Budowlano-Montażowym Przedsiębiorstwa Przemysłowego Budowy Huty im. Lenina, dochodząc do stanowiska I zastępcy dyrektora. Od roku 1973 w Zjednoczeniu Budownictwa Przemysłowego „Budostal”, w latach 1974–1978 na stanowisku jego dyrektora naczelnego. Kierował też pracami przy budowie Huty Katowice oraz unowocześnianiu Huty im. Marcelego Nowotki w Ostrowcu Świętokrzyskim i Huty Zawiercie. W Krakowie kierował realizacją obiektów akademickich oraz układu komunikacyjnego. W kwietniu 1978 roku został prezydentem miasta (jednocześnie wojewodą krakowskim). Na inaugurację tej prezydentury w 1978 roku przypadły znaczące dla miasta zdarzenia: wpisanie zespołu architektoniczno- -urbanistycznego Krakowa na pierwszą Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz powołanie Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Rok później zorganizowano pierwszą papieską wizytę Jana Pawła II w mieście. Kontynuowano rozbudowę układu komunikacyjnego, oddano trasę Skolickiego (obecnie Monte Cassino) – Kapelanka – Brożka i nowy wiadukt w al. 29 Listopada. Rozpoczęto budowę osiedli Dywizjonu 303 oraz 2. Pułku Lotniczego. Był to okres intensywnego budownictwa sakralnego – zakończono budowę kościoła w Łagiewnikach, zespołu klasztornego na Azorach, kościołów w Mydlnikach i Swoszowicach. W czerwcu 1980 roku Edward Barszcz został odwołany ze stanowiska prezydenta i przeniesiony do Warszawy na urząd ministra budownictwa i materiałów budowlanych, który pełnił przez pięć miesięcy. Odznaczony między innymi Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim OOP. Zmarł śmiercią samobójczą 25 maja 1981 roku w Warszawie, pochowano go w Krakowie na cmentarzu Rakowickim – na nagrobku wykuto norwidowskie „Cóżeś Atenom uczynił, Sokratesie”.
