Zajdlic (Zaidlic, Zajdlicz, Zajdlitz)
Lekarz krakowski z tytułem doktora medycyny, pieczętujący się herbem Korzbok. Pochodził ze Śląska. W poczet studentów Uniwersytetu Krakowskiego został przyjęty w 1596 roku. Naukę dopełnił studiami na Uniwersytecie w Ołomuńcu (w 1598 roku), uzyskując tytuł magistra filozofii, i na Uniwersytecie w Padwie, gdzie obronił doktorat z medycyny (w 1599 roku). Karierę we władzach miejskich rozpoczął od urzędu ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Do rady miejskiej awansował w 1615 roku i zasiadał w niej przez 15 lat. W tym okresie dziewięciokrotnie wchodził w skład rady urzędującej i na przemian z innymi rajcami w ustalonej kolejności pełnił funkcję burmistrza. W czasie swojej kadencji burmistrzowskiej w 1624 roku podjął wspólnie z rajcami uchwałę regulującą sprawy związane z obroną miasta przed wrogiem. Był pisarzem brackim i członkiem Bractwa kościoła Panny Marii. Od 1607 roku należała do niego kamienica „Alantsowska” przy Rynku 11, którą od 1620 roku zaczęto nazywać, ze względu na jego właściciela, kamienicą „Zaydlicowską”. W niej mieściła się słynna w całym Krakowie apteka, którą po jego śmierci przejęli synowie. Ożenił się z Elżbietą Alantsówną, siostrą Zygmunta (nr 454), aptekarza i rajcy krakowskiego. Miał z nią synów: Mikołaja (nr 489), rajcę i burmistrza, Daniela juniora, doktora medycyny, oraz Jana, żupnika olkuskiego. Daniel zmarł w Krakowie po 26 marca 1630 roku. Na urzędzie rajcy zastąpił go Krzysztof Szober młodszy (nr 488).
