Daniel Malesa (Małysza)
Kazimierzanin, kupiec winny i solny, drugi w tym czasie, obok stradomianina Andrzeja Jasowskiego (nr 295), przedstawiciel stanu kupieckiego we władzach miejskich, co przy zdecydowanej przewadze wśród rajców rzemieślników cechowych było reprezentacją wyjątkową. Poświadczony na urzędzie ławnika miejskiego w roku 1644, z tą wymaganą legitymacją przysposobienia do zarządzania sprawami miejskimi w postaci minimum rocznego stażu ławniczego mógł wejść w skład rady miejskiej – powołanie to uzyskał w roku 1645, obejmując krzesło radzieckie zwolnione po zmarłym rajcy i burmistrzu Wojciechu Malarzowicu zwanym Gładysz (nr 279). W radzie zasiadał przez niespełna czternaście lat, w tym czasie pięciokrotnie powoływany był do rady urzędującej- burmistrzowskiej. Jako obeznany w problematyce brał udział w wystaraniu się przez władze kazimierskie o królewski przywilej pobierania podatku „sztukowego” od przywożonych towarów – w roku 1647 Władysław IV Waza wyraził zgodę, nakazując przeznaczać dochody z tego podatku na naprawę murów obronnych, dróg i mostów. Daniel Malesza miał udział w staraniach miasta o potwierdzenie jego wszystkich dotychczasowych przywilejów, co nastąpiło w roku 1649 w związku z koronacją Jana Kazimierza. W roku 1653 brał udział w wydaniu wilkierza dzielącego miasto dla celów porządkowo-administracyjnych na wiertele. W ramach swej kupieckiej profesji organizował transporty wina z krajów południowych, głównie Królestwa Węgier, z kolei na Śląsk słał transporty soli. Był właścicielem kamienicy ze stajnią, położonej przy rynku (obecnie ul. Węgłowa 1). Zmarł w 1658 roku, pochowany został w kościele Bożego Ciała. Na zwolnione przez niego miejsce w radzie powołano Jana Smardzewskiego (nr 311).
