Czesław Miłosz

Czesław Miłosz

poeta, historyk literatury, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury

Fotografia portretowa Czesława Miłosza wykonana podczas uroczystości wręczenia dyplomu honorowego obywatelstwa 6 listopada 1993 r. w Pałacu Wielopolskich oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.

Czesław Miłosz, poeta, prozaik, historyk literatury. Urodzony 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach, obecnie w okręgu kowieńskim na Litwie, w szlacheckiej rodzinie herbu Lubicz. Ukończył Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie, tam debiutował jako poeta. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie i Krakowie. Po wojnie pozostawał w służbie dyplomatycznej na placówkach w USA i Francji. W 1951 r. zwrócił się w Paryżu o azyl polityczny; wówczas zacieśnił związki z paryską „Kulturą” Jerzego Giedroycia. W 1960 r. przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, do Kalifornii, gdzie przez 20 lat jako profesor języków i literatur słowiańskich wykładał na uniwersytetach w Berkeley i Harvarda. Od 1989 r. często bywał w Krakowie, przeniósł się tu na stałe w 1993 r. W 1980 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za całokształt twórczości. Wśród innych godności: Krzyż Kawalerski Orderu Orła Białego, medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, doktorat h.c. Uniwersytetu Jagiellońskiego, honorowe obywatelstwo Wilna. Zmarł 14 sierpnia 2004 r. w Krakowie; spoczywa tamże w Krypcie Zasłużonych na Skałce.

Tytuł nadany uchwałą Rady Miasta Krakowa nr XCIV/ 625/93 podjętą 15 października 1993 r., gdy urząd prezydenta miasta pełnił Józef Lassota, a Radzie przewodniczył Tadeusz Kołaczyk. Wyróżnienie to było wyrazem uznania zasług dla kultury polskiej. Wręczenie dyplomu nastąpiło 6 listopada 1993 r. podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa w sali Obrad RMK w Pałacu Wielopolskich w Krakowie. Duplikat dyplomu zdeponowany został w Muzeum Krakowa.

Prezentacja oryginału tego dyplomu przez Czesława Miłosza, któremu asystują prezydent miasta i przewodniczący RMK.​