Bartholomeus gener Wyrzinkonis
Mieszczanin krakowski, odnotowany wyłącznie w roku 1454, gdy pełnił urząd rajcy. Dowodzi tego dokument wydany w 1470 roku w Iłży przez biskupa krakowskiego Jana Lutka z Brzezia, transumujący wcześniejszy dokument z roku 1454, w którym, wraz z rajcami Janem Kintem (nr 233) i Walterem Kezingerem (nr 228), Bartłomiej występuje jako poręczyciel w sprawie zwrotu długu w znacznej wysokości 400 grzywien, zaciągniętego przez Jana Tęczyńskiego, podówczas wojewodę krakowskiego, u biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Ponieważ do roku 1470 dług ten nie został spłacony, na wniosek egzekutora testamentu biskupa Zbigniewa Oleśnickiego kanonik krakowski Jan Długosz starszy wystąpił o potwierdzenie zobowiązania z roku 1454. Udział w tej sprawie u boku najwybitniejszych ówczesnych mieszczan — Kint był podżupkiem wielickim i zięciem Marka Noldenfessera (nr 192), Wierzynkowie byli niemalże bankierami Tęczyńskich, Kezingerowie byli zaś spowinowaceni z Wierzynkami - świadczy o zajmowaniu przez Bartłomieja znacznej pozycji w mieście. Zapewne zawdzięczał ją osobie teścia, Wierzynka, o czym świadczy dookreślenie użyte przy imieniu w przywołanym dokumencie, mające go identyfikować. Teściem tym był prawdopodobnie Mikołaj Wierzynek młodszy II (nr 191).
