Bartholomaeus Cromer (Creomer)
Mieszczanin krakowski, prawnik, syn Wojciecha kramarza, urodzony w 1500 roku, przybyły do Krakowa z Wartinbergu (obecnie Otyń) koło Zielonej Góry. Pierwszy z trzech rajców i burmistrzów, jakich wydała rodzina Kromerów. Nobilitowany wraz z braćmi Mikołajem i Marcinem, kanonikiem krakowskim i sekretarzem królewskim, na sejmie w Piotkowie w 1552 roku. Pieczętował się herbem własnym Kromer. W 1514 roku został wpisany w poczet studentów Uniwersytetu Krakowskiego. Zamieszkał w Kazimierzu i pracował jako pisarz miejski. W latach 1532–1537 piastował tam godność rajcy, jednak zrezygnował z niej po kilku latach i przeniósł się do Krakowa. Tu w roku 1537 został przyjęty do prawa miejskiego, a rok później wszedł do rady miejskiej, na miejsce zwolnione po śmierci Mikołaja Glińskiego (nr 311). Zasiadał w radzie ponad 25 lat, dziewięć razy był wybrany do rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności sprawował funkcję burmistrza. Był prowizorem cegielni miejskiej i szpitala scholarów. Jako burmistrz w 1550 roku bronił interesów miasta niepokojonego bójkami ubogich scholarów oraz przygotował projekt ordynacji rektorskiej dla studentów. Posłował do króla w 1555 roku, gdy władca bawił w Piotrkowie. Był właścicielem kamienicy przy Rynku (obecnie nr 45), kilku domów i parcel w Krakowie i Kazimierzu, miał też sołectwo w Tęczynku. Jego przyrodnim bratem był rajca Jan Ull (nr 373). Bartłomiej ożenił się z Agnieszką Bloe, spokrewnioną z Krupkami. Zmarł w końcu kwietnia 1563 roku. Pozostawił trzech synów, w tym Zygmunta, altarystę w kościele Mariackim, którego wydziedziczył, oraz dwie córki.
