Prowadził gospodarstwo hodowlano-rolne, był właścicielem (lub dzierżawcą) folwarku, kamienicy, domostwa pod ratuszem i jatki rzeźniczej. W roku 1774 odnotowany jako ławnik sądowy, w tym samym jeszcze roku uzyskał nominację do rady miejskiej, na miejsce po Melchiorze Kaczyńskim (nr 190). Uroczystej instalacji na urzędzie, obszernie zapisanej w kleparskiej księdze radzieckiej, dokonał wicewielkorządca i sędzia wielkorządowy Sebastian Badeni. Tomasz Krzyżanowski, późniejszy rajca miasta Kazimierza, w swoim pamiętniku Wspomnienia mieszczanina krakowskiego z lat 1768–1807 pod datą 6 marca 1776 roku odnotował: Imci Pan Antoni Sobociński, radca kleparski umarł (jak podają inne źródła, w wieku 36 lat). W marcu kolejnego roku wdowa Anna de Choroszowice sporządziła wykaz rzeczy po zmarłym mężu. Wśród wielu rzeczy ruchomych pozostawił żupan morowy fioletowy mało chodzony, ale poplamiony, kontusz sukienny nakrapiany zielony, opończę popielatą sukienną starą, kapotę ratynową popielatą lepszą, pas bogaty ze srebrem i złotem po dwa kwiaty na końcach, karabelę stalową bardzo pordzewiałą, szablę prostą staroświecką złą oraz z przedmiotów miedzianych urynałów [nocników] okrągłych dwa, jajkowatych dwa. Po śmierci Antoniego Sobocińskiego powstał w radzie kleparskiej drugi, obok już istniejącego, wakat. Na jedno z nich, po zmarłym rajcy Antonim Śmieszkowicu (nr 187), powołano do rady Tomasza Pleszanowskiego (nr 196), natomiast krzesło w radzie po Antonim Sobocińskim pozostawało wolne aż do 1782 roku, kiedy to godność rajcy uzyskał dotychczasowy ławnik Onufry Zamoyski (nr 197).
