Ksiądz, doktor teologii, polityk i społecznik, urodzony w 1769 roku w majątku rodzinnym Łowina koło Sędziszowa, syn Stanisława, podczaszego chełmskiego, i Wiktorii z Lubańskich. Ukończył filozofię i teologię na Uniwersytecie Krakowskim (w Szkole Głównej Krakowskiej) oraz seminaria duchowne kieleckie i warszawskie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1793 roku. W czasie insurekcji kościuszkowskiej uczestniczył w pracach Komisji Porządkowych Cywilno-Wojskowych radomskiej i sandomierskiej. Od 1802 roku był proboszczem w Ruszczy, dziesięć lat później objął krakowską kanonię po śmierci Hugona Kołłątaja, w 1830 roku dostąpił godności prałata-dziekana kapituły krakowskiej. Działaność kapłańską łączył z aktywnością polityczną. Z chwilą ustanowienia Rzeczypospolitej Krakowskiej z nominacji Komisji Organizacyjnej 2 listopada 1815 roku wszedł do Senatu Rządzącego Wolnego Miasta Krakowa na urząd senatora dożywotniego. Pracował w komisji przygotowującej statut Zgromadzenia Reprezentantów, w 1819 roku Senat powierzył mu komendataryjne opactwo w Mogile. Od roku 1822 sprawował z ramienia Senatu ogólny nadzór nad cenzurą. Politycznie związany był z senatorami szlacheckimi, stronnikami prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego (nr 647). Pięciokrotnie stawał na czele miasta jako pełniący obowiązki prezesa Senatu – senator prezydujący. W latach 1831 i 1832, po ustąpieniu z urzędu prezesa Wodzickiego, pełnił tę funkcję na zmianę z pozostałymi senatorami, natomiast w roku 1839, po ustąpieniu prezesa Józefa Hallera (nr 665), na zmianę z przyszłym prezesem Janem Chrzcicielem Schindlerem (nr 666). W ostatnich latach zasiadania w Senacie z racji wieku nie angażował się w zarządzanie miastem, oddał się działalności społecznej i filantropijnej. Był członkiem Rady Gospodarczej szpitala św. Łazarza, protektorem Arcybractwa Miłosierdzia i Banku Pobożnego, które to instytucje opatrzył darowiznami, oraz czynnym członkiem Towarzystwa Dobroczynności. Otrzymał tytuł członka honorowego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zmarł 14 lutego 1848 roku, pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
Portret Antoniego Bystrzonowskiego pędzla Józefa Brodowskiego, 1826 rok (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, nr inw. 163/III)