Antonius Luccini (Luchini)
Kupiec korzenny, pochodzący ze znanej mieszczańskiej rodziny przybyłej z Lukki w Toskanii. Spokrewniony z krakowskimi rodzinami patrycjuszowskimi Pipanów, Bełzów i Pestalocich. W roku 1672 rozpoczął swoją pierwszą kadencję w ławie sądowej, lecz już w czerwcu tego roku wojewoda krakowski Aleksander Lubomirski powierzył mu krzesło w radzie miejskiej, zwolnione po zmarłym rajcy Franciszku Lupim (nr 524). Urząd rajcy sprawował nieco ponad 16 lat, jednak tylko trzykrotnie był powoływany do rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza. Był majętnym kupcem, handlował suknem, ale zgodnie z włoską specjalizacją przede wszystkim aksamitami, jedwabiem i towarem bławatnym. Towar ten sprowadzał do Krakowa z południowych Włoch. Handlował także towarami kolonialnymi i rybami, a od 1670 roku był w spółce pięciu kupców pochodzenia włoskiego, handlujących kosami. Jego własnością była kamienica położona przy Rynku (obecnie nr 5), na rogu z ul. Sienną. Nabył ją około roku 1680 od spadkobierców wspomnianego już Franciszka Lupiego. Miał także udziały, wraz z rodziną Pestalocich, w kamienicy przy Rynku (obecnie nr 37), zwanej „Lukinowską” lub „Pestalociowską”. Ożenił się z Katarzyną Wosińską. Zmarł 26 listopada 1688 roku, pozostawiając synów: Jana Antoniego, prawnika, profesora i rektora Uniwersytetu Krakowskiego, Józefa, kanonika kolegiaty Wszystkich Świętych oraz Wawrzyńca, łowczego bracławskiego. Jego miejsce w radzie zajął Jan Paweł Fryznekier (nr 556).
