Andreas Walach
Rzeźnik, syn lub inny krewny wzmiankowanego w 1395 roku Jana Wałacha, także rzeźnika. Odnotowano go w 1385 roku jako opłacającego podatki miejskie w grupie mistrzów tego fachu nieposiadających własnego domu – z czasem dorobił się go w rynku. W latach 1407 i 1408 został odnotowany w ławie miejskiej, za wójtostwa Jana Elianusa (nr 49) – w 1408 roku wraz z innymi ławnikami poświadczał, że wójt Jan Elianus jako opiekun Jana Kulkirmana i jego żony Anny sprzedał jatkę Piotrowi Molnerowi (nr 68). W roku 1416 został powołany na urząd wójta kazimierskiego; w styczniu i lutym tego roku swoją kadencję kończył wójt Teodoryk sukiennik (nr 61), który przeszedł na pozycję podwójciego. Andrzej Wałach kończył tę kadencję w styczniu roku następnego. Ponownie na urzędzie wójtowskim został odnotowany incydentalnie w czerwcu 1423 roku. Chwilowo pojawił się na tym urzędzie również w kwietniu 1425 roku. Rajcą został w roku 1413, był nim przez następnych prawie trzydzieści lat. Nominację do rady urzędującej-burmistrzowskiej uzyskał trzynastokrotnie. W 1430 roku był jednym z rajców potwierdzających, że Wicher przekazał połowę łanu w Czyżowej z prawem dziedziczenia Jakubowi Taube Czechowi i jego żonie Marcie. Akt ten był następnie potwierdzany przy kolejnych zmianach właścicieli tego terenu, powołał się na niego Zygmunt August w 1563 roku, gdy owa połowa łanu była już w rękach klasztoru oo. Augustianów przy kościele św. Katarzyny w Kazimierzu. W roku 1413, w związku z umową na przeżycie między Janem Benischem (nr 60) i jego żoną Katarzyną, przyjął obowiązki pełnomocnika i opiekuna prawnego tego rajcy. W 1417 roku złożył do ksiąg ławniczych oświadczenie, że nie będzie występował jako poręczyciel Niczka zwanego Kulawym, co uzasadniał prośbą złożoną przez nieokreślonego wieśniaka. Żonaty był z Klarą, z którą w roku 1413 zawarł umowę na przeżycie. Mieszkali w swoim domu położonym przy rynku kazimierskim, po sąsiedzku z domem Mikołaja (Cloza) Wałacha, wieloletniego ławnika, prawdopodobnie blisko spokrewnionego z rajcą Andrzejem.
Dokument z roku 1408 wystawiony w Kazimierzu przez ławę miejską, w której ławnicy, z Andrzejem Wałachem w składzie, stwierdzili, że Jan Elianus (nr 49), wójt kazimierski, jako opiekun Jana Kulkirmana i jego żony, sprzedał jatkę Piotrowi Molnerowi (nr 68), mieszczaninowi kazimierskiemu; przy dokumencie przywieszona na pergaminowym pasku pieczęć ławnicza kazimierska, zachowana w ułamku – oraz zbliżenie pieczęci i zapisu imienia (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. perg. 146)