Andreas Stanislaus Kraus
Kupiec, sekretarz królewski, syn rajcy Stanisława (nr 540), bratanek rajcy Krzysztofa starszego (nr 514), brat stryjeczny rajcy Krzysztofa młodszego (nr 544). W latach 1679–1689 był ławnikiem sądowym. W połowie roku 1689 wszedł do rady miejskiej – po zmarłym rajcy Fryderyku Waytmanie (nr 555). Trzykrotnie był powołany do rady urzędującej i pełnił na przemian z innymi rajcami funkcję burmistrza. W 1693 roku za pomyślne załatwienie sprawy czopowego z gruntów niepodlegających jurysdykcji miejskiej otrzymał od rady specjalne podziękowanie. Prowadził interesy kupieckie najpierw z ojcem, później z Franciszkiem Kortynem (nr 521). Handlował safianem, juchtami, futrami, kosami i towarem żelaznym, tytoniem, winem, jedwabiami wschodnimi, bawełną i saletrą. Dostarczał skóry krakowskim szewcom. Był właścicielem sklepu z klejnotami i srebrami w Sukiennicach. Miał udziały w olkuskich kopalniach i hutę ołowiu. W latach 1680 i 1699 piastował godność króla kurkowego i czuł się wtedy zwolniony od podatków, co doprowadziło nawet do wydania przez Jana III Sobieskiego uniwersału w tej sprawie. Po ojcu odziedziczył kamienicę przy ul. Sławkowskiej (nr 10). Posiadał kolekcję obrazów złożoną z 75 płócien i zbiory numizmatyczne. Wraz z archiprezbiterem Jerzym Januszowiczem i rajcą Janem Gaudentym Zacherlą (nr 547) ufundowali złotą monstrancję, perłę w skarbcu kościoła Mariackiego. Andrzej Stanisław ożenił się dwa razy: z Anną, córką rajcy Franciszka Rolińskiego (nr 501), oraz z Katarzyną Węgrzynowicówną, z którą miał trójkę dzieci. Zmarł przed 12 lipca 1700 roku. Jego miejsce w radzie zajął Jan Stanisław Dzidowski (nr 570).
Z urzędowego spisu rajców obejmującego lata 1363–1802 fragmenty stron 38 i 39 z wpisem z 1690 roku o wyborze do rady Andrzeja Stanisława Krauza, który to – jak zapisano – jest mężem „bystrego umysłu, niezwykle uzdolniony do sprawowania funkcji publicznych, znający obce kraje i języki, kochający ojczyznę, a w pełnieniu swej funkcji naśladujący swego ojca, szlachetnego Stanisława” – oraz powiększenie zapisu imienia (Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. rkps 1477, s. 38–39)