|
tytuł honorowego obywatela nadany 4 listopada 1858 roku |
…za pełną zasług działalność … przez wzorowe kierowanie interesów M. Krakowa w celu podźwignięcia tegoż… (z zapisu w dyplomie – MK, nr inw. R-386) |
Andrzej Seidler
burmistrz miasta Krakowa
Stempel pieczęci (zwierciadlane odbicie) utworzonej w 1848 r. Rady Miejskiej, używany do rozwiązania tej Rady w 1853 r., oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Andrzej Seidler-Wiślański, galicyjski urzędnik państwowy, poseł na Sejm Krajowy, starosta przemyski, burmistrz Krakowa. Urodzony w 1812 r. w Lipniku, syn Jana i Zuzanny z Homów. Karierę urzędniczą rozpoczął w 1840 r. jako praktykant konceptowy w Urzędzie Obwodowym w Rzeszowie. W 1855 r. został sekretarzem Komisji Namiestnictwa w Krakowie. W 1956 r. mianowany tymczasowym burmistrzem Krakowa, stanowisko to pełnił do roku 1866, do wyboru Józefa Dietla na urząd pierwszego prezydenta okresu autonomicznego. Od 1861 r. przez dwie kadencje posłował do galicyjskiego Sejmu Krajowego. Po odejściu z urzędu burmistrza i bezskutecznym kandydowaniu na funkcję wiceprezydenta Krakowa w latach 1866–1869 zajmował stanowisko radcy namiestnikowskiego w Białej, a następnie został starostą w Przemyślu. Do Krakowa wrócił w roku 1879, po przejściu na emeryturę. Nobilitowany w 1879 r., od tego czasu posługiwał się przydomkiem „Wiślański”. Kawaler austriackich orderów Żelaznej Korony III kl. oraz Franciszka Józefa, honorowy obywatel miast Rzeszowa i Białej. Ożeniony z Matyldą z Schaitterów, miał syna Wilhelma oraz córki Emilię i Matyldę. Zmarł 30 marca 1895 r. w Krakowie; pochowany tamże na cmentarzu Rakowickim.
Reprodukcja pełnego widoku zachowanego do naszych czasów oryginału dyplomu honorowego obywatelstwa (patrz s. 136–137);
Tytuł nadany na posiedzeniu Magistratu i Wydziału Miejskiego 4 listopada 1858 r. (dokument nie zachował się), gdy burmistrzem miasta był sam uhonorowany Andrzej Seidler – to jedyny krakowski przypadek, aby głowa miasta otrzymała ten honorowy tytuł w trakcie trwania urzędowania. Dyplom został przekazany 1 stycznia 1859 r. przez delegację pod przewodnictwem starszego Wydziału Miejskiego Ludwika Helcla z udziałem członków Wydziału Józefa Bartla, Józefa Jakubowskiego, Kaspra Pollera, Walerego Wielogłowskiego i Wincentego Wolfa.
miejsce spoczynku – grób rodzinny w kwaterze Fd cmentarza Rakowickiego w Krakowie.
