Andreas (Jędrzej) Pukol (Pukolyk)
Karczmarz, browarnik kazimierski. Początkowo zwany „Pukolik” (syn Pukala), po śmierci ojca, Stanisława Pukala (nr 235), już „Pukal”. We władzach miejskich spędził prawie czterdzieści lat, w tym w radzie miejskiej blisko trzydzieści. Ławnikiem był w latach 1580–1589, będąc też wtedy wieloletnim starszym cechu karczmarzy – w 1581 w tej roli przedstawiał radzie miejskiej do zatwierdzenia zmiany w statucie cechowym. W roku 1590 uzyskał powołanie do rady miejskiej na miejsce po zmarłym ojcu. W radzie urzędującej zasiadał aż dwudziestosiedmiokrotnie (ponieważ w latach jego aktywności rajcowie urzędujący dwukrotnie w roku zmieniali się na funkcji burmistrza miasta, oznacza to, że odbył łącznie ponad pięćdziesiąt kilkutygodniowych kadencji burmistrzowskich!). Ta wieloletnia aktywność sprawiła, że księgi wielokrotnie wspominają o jego udziale w licznych sprawach. Przyjaźnił się z rajcą Sebastianem Cichoszowskim (nr 278), u którego w domu wisiał obraz z podobiznami jego i syna Pawła – w końcu Sebastian został jego zięciem. Anrzej Pukal żonaty był z Reginą – rajczyni Pukalowa ofiarowała kościołowi Bożego Ciała klejnoty na kielich i łańcuch pereł na przystrojenie monstrancji. Początkowo mieszkał w domu przy ul. Wielickiej, później przeprowadził się na reprezentacyjną ul. Krakowską do domu położonego pomiędzy domem zwanym „Zalaszowskie” a domem rajcy Wojciecha Michałowicza (nr 267). Rodzina Pukalów zamieszkiwała też dom położony w Kazimierzu za chórem (prezbiterium) kościoła św. Katarzyny. Tam właśnie, w swoim domu, w roku 1617 Andrzej Pukal podyktował testament, czemu asystowali jako świadkowie wójt Jan Wolny starszy (nr 275) i ławnicy, wśród nich przyszły rajca Aleksander Zaborski zwany Pokorowiczem (nr 276). Postanowił: Małżonka moja Regina, z którą mi Bóg dał w małżeństwie przeżyć lat czterdzieści y z którąm się za błogosławieństwem Pańskiem wspólnie dorobił we wszystkiem, Panią zostanie po śmierci mojej – panią wobec służby i wobec rzeczy stojących i ruchomych. Pozostawił syna Pawła, który został księdzem, i córkę Reginę, żonę rajcy Sebastiana Cichoszowskiego, któremu w testamencie legował kopieniak [płaszcz od deszczu bez rękawów] nowy y żupanek y kołpak sobolowy. Zmarł 18 stycznia 1618 roku, pochowano go „u Bożego Ciała”.
