Andreas Petricovius (Piotrkowicz)
Prawnik, profesor Uniwersytetu Krakowskiego, doktor filozofii i prawa, drukarz i wydawca, sekretarz i serwitor królewski, kawaler Złotej Ostrogi. Syn pochodzącego z Piotrkowa Andrzeja starszego, krakowskiego drukarza i księgarza, oraz Jadwigi z Prężyków. W 1604 roku uzyskał na Uniwersytecie Krakowskim bakalaureat artium i filozofii, studiował dalej we Włoszech, Francji i Niemczech. Po powrocie w 1615 roku został oddelegowany do Zamościa, aby objąć katedrę logiki na Akademii Zamojskiej w roku 1620. Po uzyskaniu stopnia doktora obojga praw na Uniwersytecie Krakowskim wyjechał do Poznania, gdzie został rektorem i profesorem prawa Kolegium Lubrańskiego. Rok później, po śmierci ojca, wrócił do Krakowa i wszedł do uniwersyteckiego Kolegium Prawniczego. Objął po ojcu drukarnię, gdzie wydał ponad 230 pozycji prawnych (miał wyłączność na druk konstytucji sejmowych), naukowych i religijnych. W 1625 roku za wydanie antyjezuickiego tekstu Jana Brożka Gratis został postawiony przed sąd cenzury kościelnej i skazany na chłostę. Wyrok wykonał kat miejski przy pręgierzu na Rynku, a cały nakład książki został spalony. W roku 1631 wszedł do rady miejskiej, na miejsce po Krzysztofie Szoberze (nr 438). W trakcie prawie piętnastoletniego sprawowania urzędu rajcy pięciokrotnie zasiadał w radzie urzędującej, pełniąc wówczas w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W 1634 roku brał udział w pracach komisji dla ułożenia statutów bractwa muzyków. Od 1630 roku był właścicielem kamienicy przy ul. Floriańskiej (obecnie nr 15), zwanej „Pod Wiewiórką”, gdzie prowadził drukarnię. Ożeniony był dwukrotnie: z Anną, córką Hieronima Bełzy (nr 456), a po jej śmierci z Anną Teresą, córką Mikołaja Pernusa (nr 469). Zmarł 8 października 1645 roku, został pochowany w krużgankach klasztoru Dominikanów. Drukarnię Piotrkowczyków prowadziła dalej wdowa Anna Teresa, a następnie – po karierze wojskowej w gwardii dragońskiej i nobilitacji w 1662 roku – syn Stanisław Teodor. Po 1679 roku drukarnia ta stała się drukarnią uniwersytecką.
Nagrobek Andrzeja Piotrkowczyka i jego ojca w krużgankach klasztoru Dominikanów. Pod marmurową tablicą w kartuszu herb Pilawa z nobilitacji uzyskanej przez Stanisława Teodora, syna, fundatora nagrobka