Andreas (Andres, Endris) Mastella (Marsteller, Marstellersz)
Złotnik, urodzony w Krakowie około 1497 roku, powiązany rodzinnie ze Śląskiem. Szkolił się w pracowni złotnika Stanisława Marcińca, własną pracownię założył w roku 1519. Już od 1524 roku pracował dla dworu królewskiego – między innymi przygotował sześć pucharów, które Zygmunt Stary przekazał w darze sułtanowi Sulejmanowi Wspaniałemu. Pracował także dla biskupów Piotra Tomickiego i Piotra Gamrata. W roku 1530 pierwszy raz został starszym cechu złotników. Funkcję tę pełnił później wielokrotnie. Urząd ławnika sądowego pełnił w latach 1530, 1532–1533, 1539– 1542, 1544–1546, 1548 i 1554–1555. Tak doświadczony w sprawach miejskich uzyskał w 1558 roku nominację do rady miejskiej, w której zasiadał przez blisko 11 lat. Trzykrotnie był powoływany do rady urzędującej i sprawował wówczas w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W latach 1562–1563 wraz z rajcą Joachimem Krzyżanowskim (nr 380) posłował na sejmik prowincjonalny, następnie w latach 1563–1564 z rajcą Mikołajem Baranowskim reprezentował Kraków na sejmie w Warszawie, a w roku 1565 z tym samym rajcą posłował na sejm do Piotkowa. Pełnił godność seniora Bractwa Węgierskiego przy kościele Franciszkanów. Był właścicielem domu wraz z pracownią złotniczą (rozwijającą się do momentu objęcia przez niego urzędu rajcy), położonego przy ul. Stolarskiej (obecnie nr 3). Żenił się trzykrotnie: z Katarzyną, zmarłą w 1542 roku, Zofią oraz Anną, która po jego śmierci poślubiła Sebastiana Miączyńskiego. Ze związków tych miał syna i pięć córek, wśród nich Barbarę, wydaną za rajcę Antoniego Frączkowicza (nr 432), Magdalenę, żonę rajcy Joachima Krzyżanowskiego (nr 380), oraz Annę.
