Andreas (Jędrzej) Cortini (Cortyni)
Kupiec krakowski pochodzenia włoskiego, jeden z najbogatszych w XVII-wiecznym Krakowie, dzierżawca ceł koronnych (1659). Syn Włocha Rudolfa Cortiniego, kupca i wójta Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim, brat Franciszka Kortyna (nr 521), kupca, rajcy i sekretarza królewskiego. Andrzej karierę rozpoczął jako syndyk miejski (1650) i wójt Sądu na Zamku (1655). W roku 1667 od wojewody krakowskiego Jana Wielopolskiego otrzymał nominację na rajcę. W ciągu pięciu lat sprawowania urzędu rajcowskiego wszedł do rady urzędującej zaledwie na jedną kadencję i w trakcie jej trwania pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Dbając o bezpieczeństwo Krakowa, wyasygnował na dozbrojenie żołnierzy miejskich kwotę 324 złotych (27 października 1668 roku). Z bratem Franciszkiem i Marcinem Lochmanem (nr 519), rajcami krakowskimi, zawarł z Janem Kazimierzem dwuletni kontrakt (1659−1661) na dzierżawę ceł koronnych za 60 000 złotych. Po ojcu odziedziczył rodzinną kamienicę przy Rynku 30B (kamienica „Kortynowska”), a po bracie Franciszku (zmarłym w 1667) jako jego główny spadkobierca przejął kamienicę nr 7 (kamienica Montelupich) i spory kapitał finansowy (Franciszek pozostawił po sobie 29 000 złotych gotówki). Posiadał składy solne w Krakowie oraz dom gościnny w Wieliczce. Dysponował majątkiem ziemskim Jakubowice z piękną stadniną rasowych koni. Był właścicielem bogatej biblioteki, na którą składały się głównie, co powiązane jest z pochodzeniem, wydawnictwa w języku włoskim i łacińskim. Pozostawił także różnorodną kolekcję malarstwa ściennego. Zmarł 3 kwietnia 1672 roku w Krakowie. Na urzędzie rajcy zastąpił go Stanisław Krauz (nr 540).
