|
tytuł honorowego obywatela nadany 28 grudnia 1850 roku |
…ażeby z powodu nastąpić mającej w dn. 30 bm. uroczystości poświęcenia i otwarcia mostu nowego na Wiśle … [Rada Miasta] udzieliła dyplom na honorowego obywatela M. Krakowa… (z wniosku o nadanie godności – ANK, sygn. IT 732, s. 161) |
Andrzej Ettmayer d’Adelsburg
radca dworu, naczelnik Wysokiej Komisji Gubernialnej w Krakowie
Portret Andrzeja Ettmayera d’Adelsburg namalowany przez Karla Gottlieba Schweikarta w 1823 r. oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Andrzej Ettmayer d’Adelsburg (Andrzej d’Adelsburg Ettmayer), herbu własnego, urzędnik austriacki, radca dworu, naczelnik Wysokiej Komisji Gubernialnej w Krakowie. Urodzony 28 marca 1791 r., syn Jana i Anny z domu Nadler. W latach 1816–1817 odnotowywany w Krajowym Gubernium we Lwowie jako gubernialny koncepista. W 1818 r. objął stanowisko komisarza cyrkułowego w cyrkule tarnowskim – pełnił je do ok. 1827 r., kiedy to został mianowany w randze radcy gubernialnego naczelnikiem cyrkułu samborskiego. W 1834 r. powrócił do cyrkułu tarnowskiego, tym razem na stanowisko jego naczelnika. W 1848 r. powołany, już w randze radcy dworu, na stanowisko prezesa-naczelnika nowo ustanowionej w Krakowie Komisji Gubernialnej, podległej Gubernium. Za propolską politykę został z rokiem 1853 zdymisjonowany i przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony Cesarskim Austriackim Orderem Franciszka Józefa oraz rosyjskim Orderem św. Włodzimierza. Około 1820 r. poślubił Annę z domu Klosson, mieli pięciu synów: Karola, żonatego z Felicją Dunin Brzezińską, Antoniego, Józefa, Franciszka i Fryderyka oraz córkę Alojzę. Zmarł 15 maja 1886 r. w Krakowie; pochowany tamże w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim.
Tytuł nadany uchwałą Rady Miasta Krakowa podjętą 28 grudnia 1850 r. (dokument nie zachował się) na wniosek radcy Józefa Werderbera, gdy p.o. prezesem Rady był Ignacy Paprocki. Przyznanie godności powiązano z otwarciem mostu podgórskiego im. Franciszka Józefa I (obecnie jest tam kładka o. Bernatka). W rzeczywistości nastąpiło to w podzięce za skuteczne wstawiennictwo u cesarza w sprawie cofnięcia decyzji o przekształceniu katedry na Wawelu w kościół garnizonowy i przeniesieniu nekropolii królewskiej do kościoła pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła – względy polityczne motywacji tej nie pozwoliły ujawnić publicznie. Iluminowany dyplom sporządził Hipolit Zajączkowski, delegacja miejska wręczyła go uhonorowanemu nie później niż 8 lutego 1851 r. (data listu dziękczynnego do Rady).
Reprodukcja oryginału dyplomu honorowego obywatelstwa znajdującego się w rodzinnych zbiorach Ettmayerów (patrz także s. 134–135); niżej oryginalny herbowy stempel pieczętny uhonorowanego (widok z przodu w zwierciadlanym odbiciu) oraz miejsce spoczynku – grobowiec rodzinny na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w kwaterze T.
