Andreas Belza
Kupiec sukienny, przedstawiciel patrycjuszowskiej rodziny krakowskiej znanej w XV i XVI wieku, syn rajcy Hieronima (nr 456) i Małgorzaty. Jego siostra Anna została żoną rajcy Andrzeja Piotrkowczyka (nr 487). W latach 1621–1626 Andrzej zajmował w krakowskim magistracie stanowisko pisarza miejskiego. W roku 1627 został powołany w skład rady miejskiej, na miejsce zwolnione po zmarłym rajcy Hieronimie Horlemesie (nr 448). Krzesło rajcowskie zajmował przez ponad 12 lat, w tym czasie uzyskując ośmiokrotnie powołania do rady urzędującej, której członkowie w ustalonej kolejności pełnili funkcję burmistrza. W tej roli doprowadził do uchwalenia przez radę zasad przechowywania na ratuszu armat cechowych i prochu. W roku 1634 jako wysłannik miasta wyjednał dekret królewski w sporze Krakowa z miastem Kazimierzem o pobieranie cła od kupców krakowskich. W tymże roku brał udział w komisji dla ułożenia statutów bractwa muzyków. Posiadał kramy sukienne i kamienicę przy Rynku 37 oraz udziały w kamienicach położonych przy ulicach Floriańskiej (obecnie nr 8) i Szpitalnej, czego dorobił się sam, nie dziedzicząc po ojcu. Żonaty z Cecylią Pipanówną, córką rajcy Jerzego (nr 455), miał czwórkę dzieci: pierworodnego Andrzeja, Teresę, która została żoną rajcy Piotra Antoniego Pestaloci (nr 526), Józefa, w 1655 roku występującego jako ksiądz i doktor praw, prefekta kościoła św. Jana w Krakowie i proboszcza w Czeladzi, oraz Cecylię, wydaną za rajcę Stanisława Spinka (nr 493). Zmarł przed 17 marca 1639 roku, uczyniwszy uprzednio zapisy na rzecz kościołów Mariackiego i Karmelitów.
