Poczet burmistrzów miasta Podgórza (1784-1915)

Prawnik, notariusz, urodzony w 1827 roku w Jankówce w obwodzie bocheńskim, syn Aleksego, dzierżawcy dóbr (prawdopodobnie kobierzyńskich) i Marii z Chylewskich, pieczętujący się herbem Grzymała. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1854 roku praktykował jako kancelista w krakowskich sądach, w roku 1857 został odnotowany na etacie adiunkta w Krajowym Sądzie w Krakowie. W roku 1860, po praktykach u krakowskich rejentów, został wpisany na listę notariuszy przy Krajowym Sądzie ze skierowaniem do pracy w Podgórzu. Otworzył tam kancelarię, osiedlając się w domu pod numerem 103 (późniejsza ul. Ciasna 1). W pierwszych autonomicznych wyborach samorządowych w 1867 roku został wybrany do rady gminnej miasta Podgórza, która z kolei – dokonując wyboru ze swojego grona pierwszej autonomicznej zwierzchności gminnej – powierzyła mu 2 sierpnia tegoż roku urząd naczelnika gminy – burmistrza. Już miesiąc później, w dowód uznania życzliwości dla gminy, rada nadała mu godność obywatela honorowego Podgórza. Głównym zadaniem nowych władz stało się wdrożenie rozwiązań wprowadzonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, całkowicie odmiennie ujmujących zarządzanie miastem. Siedlecki pełnił urząd przez pełną kadencję, do 8 lutego 1871 roku. W następnym roku zamknął podgórską kancelarię notarialną i wyprowadził się do Krakowa, gdzie zamieszkał przy ul. Grodzkiej 74. Kancelarię notarialną otworzył w kamienicy „Pod Murzynami” przy ul. Floriańskiej 1 (należącej do jego brata Adolfa Siedleckiego, znanego krakowskiego farmaceuty, właściciela apteki „Pod Białym Orłem”). Był dwukrotnie żonaty: z Olimpią ze Strzelbickich, z którą miał – oprócz dwójki zmarłych wcześnie dzieci – syna Aleksandra Marcina, a następnie z Wiktorią Sturm-Święcką. Z drugiego małżeństwa miał trzy córki: Marię Joannę, Joannę Marcelinę oraz Zofię Aleksandrę (ta ostatnia urodziła się już po śmierci ojca). Od roku 1866 był właścicielem wsi Borek Szlachecki. Zmarł niebawem po przeprowadzce do Krakowa, 25 listopada 1872 roku. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodzinnym, który sam ufundował. Wdowa Wiktoria poślubiła barona Andrzeja z Konopków, syn Aleksander w 1904 roku został odnotowany jako urzędujący sekretarz w Wydziale Powiatowym w Wieliczce i zastępca dyrektora tamtejszej Powiatowej Kasy Oszczędnościowej.