Adamus Drąrzkowic (Drąskowic, Drąszkowicz)
Szyper kazimierski, odnotowany w roku 1614, gdy brał udział w doprowadzeniu do zatwierdzenia przez radę miejską statutu bractwa szyprów kazimierskich. Ławnikiem był w roku 1621, do rady miejskiej wszedł w kolejnym roku, na miejsce zwolnione po śmierci Wojciecha Michałowicza (nr 267). Rajcą był przez ponad dwudziestolecie, piętnastokrotnie nominowano go do rady urzędującej, wówczas sprawował funkcję burmistrza. W latach 1626–1627 i 1631 był z Tomaszem Różycem (nr 274) lonerem. W 1640 roku, gdy pełnił funkcję burmistrza, wraz z synem Grzegorzem Drążkowiczem (nr 297) spierał się przed sądem wielkorządowym z rajcą Adamem Wachlikowiczem (nr 292), egzekutorem podatku czopowego, który miał ich ciężko obrazić, gdy zwrócili się o ulgę w tym podatku. Rok później toczył spór z cieślą Michałem Brożyną o rozliczenie za wybudowanie trzech barek. Należała do niego kamienica przy dzisiejszej ul. Krakowskiej 14 i dom na Podbrzeziu, przedmieściu w rejonie dzisiejszych ulic Podbrzezie, Miodowej i Dajwór. Zmarł w 1643 roku, pozostawił owdowiałą Barbarę, wspomnianego syna Grzegorza, syna Marcina, duchownego, oraz córkę Zofię, której mężem został Jan Pardo. Na zwolnione przez niego miejsce w radzie nominowano Wojciecha Zawadę starszego (nr 298).
